|
|
O tym, że warto odwiedzić Zamek Spiski przekonują już same jego rozmiary. Powierzchnia zamku to ponad cztery hektary i dlatego jest on uważany za jeden z największych kompleksów zamkowych w Europie. Wzniesiony na skale wapiennej Zamek Spiski jest jednym z najcenniejszych zabytków ziemi Spiskiej. W 1993 roku ruiny zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa Unesco. Zamek znajduje się w miejscowości Spiskie Podgrodzie i trudno go nie zauważyć jadąc główną drogą, ponieważ góruje on nad całą okolicą. Do zamku można dojechać z dwóch stron - od strony Hodkowców, gdzie parking jest zlokalizowany niemal przy samym zamku, a podejście do głównej bramy wejściowej nie jest zbyt trudne, oraz od strony Spiskiego Podgrodzia, skąd widok na zamek jest chyba ładniejszy, ale parking (50SK) jest zlokalizowany w sporej odległości od ruin, a co najistotniejsze leży on u podnóża zamkowego wzgórza. Wybraliśmy ten drugi, czyli trudniejszy wariant i mozolnie wchodziliśmy pod górę. Na
zamek dostaliśmy się dolną bramą wejściową, która jak głosi
informacja jest zamykana o godzinie 18. Zapłaciliśmy po 100SK od osoby
za wstęp i rozpoczęliśmy zwiedzanie. Na początek Przez bramę romańską dostaliśmy się do romańskiego podzamcza na którym zachowały się większe fragmenty murów niż na niższych poziomach. Do górnej części zamku prowadzi kolejna brama. Nawet tutaj nie ma zbyt wielu kompletnie zachowanych ścian, ale ta część zamku jest najlepiej odrestaurowana. Z pustych okien można podziwiać widok na Spiskie Podgrodzie z jednej strony, a na zniszczone upływem czasu ruiny wschodnich murów obronnych. Najciekawszym miejscem na górnym zamku jest arkadowy korytarz oraz wieża na którą można dostać się schodami prowadzącymi bardzo wąskim i krętym tunelem. Oczywiście ze szczytu wieży widoki na sam zamek oraz okolicę są naprawdę niesamowite. W najlepiej zachowanych murach górnego zamku urządzono niewielkie muzeum w którym najwięcej miejsca poświęcono narzędziom tortur. Tuż obok znajduje się wejście do gotyckiej kaplicy Zapolskich. Są to jedyne oryginalne zadaszone pomieszczenia na terenie całego zamku po zobaczeniu których zakończyliśmy zwiedzanie. W drodze powrotnej do wyjścia z zamku przeszliśmy tą samą trasą pomijając odbytą na początku wędrówkę po murach obronnych. Oczywiście zejście prowadzące cały czas w dół nie było już tak męczące jak wspinaczka do góry. Oddalając się od zamku mieliśmy wrażenie, że jest on coraz większy, a wszystko przez to, że będąc na zamku nie ma możliwości ogarnięcia wzrokiem całości tych rozległych ruin. Dopiero z pewnej odległości widać cały Zamek Spiski który robi niesamowite wrażenie.
|
